چسب لوکوپلاست

چسب لوکوپلاست یک بافت پارچه ای نازک است که یک چسب در یک طرف آن است . پارچه آن معمولا کتان یا ویسکوز ریون است ، و چسب آن معمولا از جنس لاتکس یا اکریلیک (acrylic) است . چسب زینک اکساید  (Zinc Oxide Tape) حالت کشسانی ندارد. به طور کلی چسب لوکوپلاست در ورزش و فیزیوتراپی به عنوان یک ابزار برای محدود کردن جابجایی مفصل یا اندام آسیب دیده یا  محدود کردن حرکت آن استفاده میشود .

چسب لوکوپلاست چیست؟

یک بافت پارچه ای نازک است که یک چسب در یک طرف آن است . پارچه آن معمولا کتان یا ویسکوز ریون است ، و چسب آن معمولا از جنس لاتکس یا اکریلیک (acrylic) است . چسب زینگ اکساید  (Zinc Oxide Tape) حالت کشسانی ندارد. معمولا از نوار چسب سفت و سخت تهیه  شده و برای چسبیدن به پوست ساخته شده و در واقع یک نوار چسب محسوب میشود .

چسب لوکوپلاست چه کاربردی دارد ؟

به طور کلی چسب لوکوپلاست در ورزش و فیزیوتراپی به عنوان یک ابزار برای محدود کردن جابجایی مفصل یا اندام آسیب دیده یا  محدود کردن حرکت آن استفاده میشود . برای مثال ، مچ پا با بستن چسب لوکوپلاست میتواند بی حرکت بماند . همچنین گاهی اوقات برای جلوگیری از آسیب بیشتر برای بخشهای آسیب پذیر بدن مانند انگشتان و مچ دست استفاده میشود . در نهایت ، برخی افراد از چسب زینک اکساید در اندامی که مستعد گرفتگی هستند ، استفاده می کنند.

چگونگی استفاده از چسب لوکوپلاست

• آماده سازی پوست

آماده سازی صحیح پوست برای همه چسبهای لوکوپلاست ضروری است . اگر پوست کاملا تمیز ، خشک و فاقد هرگونه روغن یا لوسیون و کرم باشد چسب به راحتی میچسبد . بهتر است ، آن منطقه فاقد مو ( یا حداقل کم مو ) باشد ، چون موها به نوار چسب می چسبد و جدا کردن چسب را دردناک میکند . از این رو آن ناحیه را قبل از چسباندن چسب لوکوپلاست اصلاح ، شستشو و کاملا خشک نمایید .

• استفاده از چسب

چسب لوکوپلاست با قیچی معمولی بریده میشود ، اما پاره کردن آن راحت تر است . برای این کار ، لبه چسب را ین دو دستتان بگیرید و آن را مثل پاره کردن کاغذ ( اما محکمتر و سریعتر این کار را انجام دهید ) پاره کنید. به طور کلی ، بهتر است که کمی قبل از  استفاده ، چسب را از روی رول جدا کرده ، پاره یا قیچی کنید .

• کاربرد ایمن

چسب لوکوپلاست نواری محکم است و قابلیت کش سانی ندارد ، پس مهم است که آن را خیلی محکم نبندید تا خطر قطع گردش خون در آن ناحیه وجود نداشته باشد . درخیلی از موارد ، چیزی که نیاز دارید این است که آن را روی پوست قرار دهید و فشار دهید تا بچسبد . به چند دلیل شما نباید مقدار زیادی از چسب را در یک حرکت بکشید و دوباره به صورت دایره دور یک عضو بچرخانید . به جای این کار ، چسب را تکه تکه نمایید بچسبانید ، سپس دوباره این کار را تکرار کنید .

متاسفانه ، چسب لوکوپلاست باعث تحریک ، حساسیت یا خشکی پوست میشود . این حقیقت در مورچسبهای ضد حساسیت یا فاقد لاتکس هم وجود دارد .چسب را مدت زمان طولانی و یا به طور دائم در نواحی خشک پوست یا حتی پوستهایی که سالم به نظر می آیند استفاده نکنید . اگر هرگونه تحریکی را احساس کردید ، استفاده را متوقف کنید .

• ایجاد بهترین چسبندگی

چسب های لوکوپلاست یا زینگ اکساید اگر به درستی استفاده شوند ، کارآیی بالایی دارند. چسب Zinc Oxide در صورتی خوب می چسبد که :

• یک دایره را طی کند و در آخر به خودش بچسبد ، یا
• شروع و پایان و یا چسبیدن آن روی یک نوار دیگر باشد ، یا
• یک نوار از روی آن عبور کرده و آن را پایین نگه دارد .

وقتی یک نوار چسب به درستی متصل نشود ، با حرکت کردن ، مالش و عرق کردن به سرعت از روی پوست کنده میشود .

نقش دما در کارآیی چسب لوکوپلاست

یکی دیگر از چیزهایی که باید به خاطر داشته باشید حرارت یا دما است . زمانی که چسب لکوپلاست سرد میشود ، چسب آن کمی سخت شده و قدرت چسبندگی آن کم میشود . بنا براین هنگامی که پوست شما دمای طبیعی دارد و دمای اتاق معمولی است از چسب زینک اکساید استفاده کنید . در صورت لزوم ، کمی قبل از استفاده ، نوار را در نزدیکی یک رادیاتور گرم قرار دهید . اگر باید از نوار سرد استفاده کنید بلافاصله بعد از چسباندن آن را با کف دست بمالید .اصطکاک باعث ایجاد گرما میشود و نوار به خوبی عمل میکند . فقط آن را محکم مالش ندهید چون کنده میشود .

 

 

کاربرد چسب لوکوپلاست در ورزش

چسب زینک اکساید همچنین دارای کاربرد توسط ورزشکاران نیز هست. ورزشکاران و فیزوتراپ ها برای ثابت نگه داشتن عضو صدمه دیده از این چسب استفاده می کنند. برای مثال ، بسته به تکنیک مورد استفاده ، زینک اکساید برای مفاصل مچ دست و یا مچ پا استفاده می شود.

نوار زینک اکسید در درجه اول توسط ورزشکاران برای جلوگیری از آسیب، محافظت از زخم ها و کمک به سرعت زمان بهبود است. معمولا برای آسیب مفاصل مانند مچ دست، زانو و مچ پا بکار گرفته می شود. از چسب لوکوپلاست برای تثبیت رباط های مجروح اطراف عضله، استفاده می گردد. نوار چسب زینک اکسید حالت چسبندگی بالایی دارد و می تواند عضلات آسیب دیده را برای محدود کردن اندازه حرکتی حفظ نماید.

یکی دیگر از مزیت های نوار چسب لکوپلاست سهولت در تکه کردن و چسباندن آن توسط ورزشکاران است. برای بریدن این نوار چسب نیاز به قیچی وجود ندارد. چسب لوکوپلاست له دلیل خاصیت غیر ارتجاعی و عدم تاثیر سریع رطوبت هوا بر روی آن ابزاری بسیار عالی برای ورزشکاران است.

درخشانی09158883221

سرنگ انسولین

سرنگ 100 واحدی :

که هر خط کوچک آن دو واحد است و خطوط بزرگتر با 10 ، 20 ، 30،  ،40 ، 50، ….. تا 100 مشخص شده اند.

سرنگ 50 واحدی: 

که هر خط یک واحد است و خطوط بزرگ 5 ، 10 ، 15،……تا 50 دیده میشود

 

اما همین دو مدل تفاوتهایی با هم دارند:

در قطر و طول نیدل یا نوک سرسوزن از سرنگ انسولین

نیدل یا نوک سرسوزن که :دارای قطر (ضخامت) 29 تا 31 میباشد که هرچه اون عدد بزرگتر یاشه یعنی سرسوزن نازکتره.با عبارت (گیج) gage شناخته میشه

                                         :طول که از 8 تا 12 میلیمتر ساخته میشه و هرچه کمتر باشه طبیعتا سرسوزن کوتاهتره

 

مثال :یعنی سرسوزن 6  میلیمتری با گیج 31 کوتاهتر و نازکتر از سرسوزن با طول 8 میلیمتر و گیج 30 هست

 

و فرق آخر:

سرنگهای قدیمی و حتی میشه گفت نامناسب برای تزریق انسولین:

سرسوزن از سوزن جدا میشد ، مثل تصویر زیر که سرسوزن زرد رنگ دیده میشه

 

اما سرنگهای جدید و به قولی بهتر : سر سوزن کاملا به سوزن چسپیده و غیر قابل جداکردن میباشد.حتی اگر از سرنگهای قدیمی در بازار وجود داشته باشد که خود من چند مدل چینی انرا در داروخانه ها دیده ام هرگز آنرا استفاده نکنید.

احتمال دارد یکی دو واحد داخل آن بماند و تزریق نشود که این امر برای افراد با دیابت حاملگی یا اطفال که واحدهای کمتری تزریق میکنند میتواند بسیار حائز اهمیت باشد

درخشانی09158883221

سرنگ چیست و انواع آن کدام است ؟

سرنگ وسیله ای برای تزریق مایعات به بدن و کشیدن مایعات مختلف از بدن می باشد سرنگ ها انواع مختلف دارند ؛ با ماهمراه شوید تا در مورد انواع سرنگ و اجزاء آن بیشتر بدانیم .

 

 

سرنگ ‌ها در اندازه‌های مختلف که ظرفیت‌های ۱ سی سی تا ۵ سی سی را دارند؛ ساخته می شوند. استفاده از سرنگ های بزرگتر از ۵ سی سی غیر متداول تر است. سرنگ‌های ۲ تا ۳ میلی لیتری برای تزریق عضلانی و زیر جلدی مورد نیاز است. سرنگ‌های بزرگتر موجب ناراحتی بیمار میگردد.

میکرودرپ برای تزریق مثلا پنی سیلین کریستال بکار برده می‌شود و بجای آن در سرنگها ۲۰cc تا ۵۰cc استفاده می‌شود.

سرنگ‌های هیپودرمیک ۵/۲ تا ۳ میلی لیتری معمولا بصورت بسته بندی با سوزن متصل به آن موجود هستند گاهی اوقات ممکن است پرستار بر حسب احتیاج شماره سوزن را عوض کند.

سرنگ‌های هیپودرمیک دو نوع مقیاس اندازه گیری در طول سرنگ دارند.یکی از این مقیاس‌ها بر حسب «minims» و دیگری بر حسب میلی لیتر است. هر میلی لیتر نیز به ده قسمت تقسیم می‌شود.

تماشای رایگان زهرمار با بازی شبنم مقدمی

 

سرنگ‌های انسولین یک میلی لیتر را در خود جای می‌دهند و به واحدهایی درجه بندی می‌شوند بیشتر سرنگ‌های انسولین صد واحدی «۱۰۰ ـ U» هستند که برای استفاده از صد واحد انسولین هستند. هر میلی لیتر از محلول محتوی ۱۰۰ واحد انسولین است.

همین طور سرنگ‌های ۴۰ واحدی «۴۰ ـ U» و «۸۰ ـ U » برای انسولین ها با این غلظت‌ها وجود دارد.

 

 

 

«قسمت های مختلف سرنگ و سوزن»

سرنگ‌های توبرکولین یک استوانه باریک دارند که سوزن کوچکی به آن وصل است . این سرنگ ها به و میلی لیتر درجه بندی میشوند و ظرفیت آنها ۱ سی سی است، پرستار این سرنگ ها را برای استفاده از مقادیر کم از داروهای غلیظ بکار میرود: مثل برای انجام تست های داخل جلدی استفاده می‌شود .

سرنگ توبرکولین همچنین برای آماده کردن مقادیر کمی از محلول موردنظر برای کودکان و نوجوانان بکار میرود. از سرنگ‌های بزرگ برای تزریق داروهای داخل وریدی، یا اضافه کردن مواد دارویی به محلولهای تزریقی و همچنین برای شستشوی زخم ها یا درناژ لوله‌ها استفاده می کنند.

سوزن‌ها : NEEDLES

سوزن ها در بسته بندی جدا وجود ندارند که بتوان سوزن مورد نظر را انتخاب کرد. بعضی سوزن‌ها همراه با سرنگ استاندارد بصورت بسته بندی شده وجود ندارد . مثل سرنگ‌‌های انسولین و تویرکولین.

جنس بیشتر سوزن‌ها STainless است .اگرچه بعضی از کاتترهای وریدی پلاستیکی هستند. سوزن ها یکبار مصرف هستند به جز آنهایی که ازsteel فولاد جراحی ساخته می‌شوند که به سرنگ‌های شیشه‌ای متصل می‌شوند.

هر سوزن سه قسمت دارد:

• HUb یا قسمتی که به سرنگ متصل است.
• shaft یا تنه سوزن که به قسمت Hub متصل می‌شود
• BeVel نوک تیز سوزن

پرستار ممکن است برای متصل کردن سوزن به سرنگ ، Hub را دردست بگیرد تا مطمئن شود به سرنگ وصل شده است . با وجود این قسمت تنه و نوک سوزن در همه حال استریل باقی می‌ماند.

هر سوزن سه ویژگی دارد:

• نوک تیز سوزن
• طول تنه سوزن
• شماره سوزن یا قطر

سوزن هائی که BeVel آنها کوتاه است برای تزریقات وریدی مناسب هستند چون که این سوزن‌ها در مجاورت دیواره‌ داخلی ورید با آسانی بسته نمی‌شوند. سوزن هایی BeVel,s بلندتری دارند تیز تر هستند که در تزریقات زیر جلدی و عضلانی برای مریض ناراحتی کمتری ایجاد می‌کنند.

طول سوزن ها از اینچ تا ۵ اینچ متغیر است اگر چه بیشتر سوزن هائی که توسط پرستار کاربرد دارد. وزن هایی با طول ۵/۱ اینچ است.

پرستار بر حسب اندازه و وزن مریض و نوع بافتی که مایع باید در آن تزریق شود نوع سوزن را انتخاب می‌کند. در بچه‌ها و افراد لاغر سوزن‌های کوتاه تر به کار برده می‌شود.

پرستار از سوزن‌های بلند معمولا «۱تا۵/۱اینچ » برای تزریقات عضلانی و از سوزن های کوتاه معمولاً تا اینچ برای تزریقات زیر جلدی استفاده می‌کند.

انتخاب نوع سوزن بر حسب قطر با شماره سوزن ، بسته به غلظت مایعی دارد که قرار است تزریق شود یک سوزن با شماره ۱۸ـ۱۶ برای تزریق خون و فرآورده‌های آن مناسب است.

سوزن درشت ؛ در تزریق خون و فرآورده‌های آن به خاطر این است که صدمه کمتری به گلبولهای قرمزی می‌رسد. برای تزریقات عضلانی از سوزن های شماره ۲۳ ـ ۲۰ استفاده می‌شود که باز بستگی به غلظت ماده تزریقی دارد.

تزریقات زیر جلدی احتیاج به سوزن هایی با قطر کمتری دارند (مثلا سوزن شماره ۲۵ )، و برای تزریق داخل جلدی سوزن ریزتری مثل سوزن شماره ۱۶ احتیاج است.

درخشانی09158883221

انواع الکترودها

انواع الکترودها:

1. الکترودهای صفحه فلزی:

از الکترودهایی است که مصرف بالایی دارد. این الکترود همانطور که از نام آن پیداست دارای صفحه‌ای فبزی بوده و شامل یک هادی فلزی در تماس با پوست می‌باشد. در این الکترودها از یک ژل به عنوان ایجاد و حفظ تماس استفاده می‌شود. این الکترود از نوعی آلیاژ نقره-نیکل ساخته می‌شود. در زیر انواع مختلف این الکترودها نشان داده‌شده است. تصویر a: الکترود صفحه فلزی که برای دست و پا در الکتروکاردیوگراف به کار می‌رود را نشان داده‌است که به شکل استوانه‌ای خم شده‌است. یک پایه روی این الکترود و در نزدیکی سطح خارجی آن قرار دارد که جهت اتصال سیم لید الکتروکاردیوگراف استفاده می‌شود. همچنین یک میله بر روی قسمت مرکزی ان به منظور اتصال تسمه به الکترود و نگه داشتن آن در جایی روی بازو یا ساق پا طراحی شده‌است. نوع دیگر الکترو در تصویر شکل b نشان داده شده‌است. این الکترود دارای سیم لحیم شده به سطح پشتی بوده و از این وسیله به عنوان الکترود سینه‌ای جهت ثبت ECG و همینطور مانیتورینگ استفاده می‌شود.  متداولترین نوع الکترود در تصویر شکل c می‌باشد که دارای یک صفحه پهن از پلاستیک نرم و صفحه نقره می‌باشد، در مرکز آن نیز محلی جهت اتصال به کابل ECG وجود دارد. در انتخاب الکترودها، به خصوص الکترودهای قلبی ترجیح پزشکان استفاده از الکترودهای ژل‌دار یکبارمصرف است و این موضوع علاوه بر رعابت بهداشت و جلوگیری از آلودگی، مدت زمانی که پرسنل باید صرف تمیز کردن الکترود کنند را کاهش می‌دهد.

 

2. الکترودهای مکشی:

نوعی الکترود که نیازی به هیچگونه ماده چسبناگ برای نگه‌داشتن آن سرجای خود ندارد. چنین الکترودهایی غالبا در الکتروکاردیوگرافی به عنوان لیدهای سینه‌ای استفاده می‌شوند. این الکترود شامل یک الکترود استوانه‌ای توخالی است. یک پایه نیز بر روی این الکترود به منظور اتصال به سیم لید تعبیه شده است و قسمت دیگر آن شامل حباب مکشی لاستیکی به قاعده آن است. از این الکترود نمی‌توان طولانی مدت استفاده کرد چراکه منجر به حساسیت و سوزش پوست می‌شود. این الکترود نسبت به الکترودهای صفحه فلزی به دلیل کم بودن سطح تماس دارای امپدانس بالاتری است. در شکل زیر الکترود مکشیی نشان داده شده‌است.

 

3. الکترودهای شناور:

این الکترود، الکترود کلاهدار نیز نامیده می‌شود. این الکترودها به گونه‌ای هستند که عنصر الکترود واقعی داخل حفره‌ای گذاشته می‌شود و در تماس مستقیم با پوست نیست. در عوض توسط ژل احاطه می‌شود. این الکترودها پایداری مناسبی دارند و در بسیاری موارد قابل استفاده هستند. 

 

4. الکترودهای قابل انعطاف:

الکترودهای ذکر شده در قبل همگی جامد، پهن و دارای انتهایی ثابت بوده‌اند. از طرفی سزح بدن دارای انحنا بوده و به طور کامل صاف نیست. الکترودهای جامد قابلیت تطبیق با شکل بدن را ندارند که این امر می‌تواند سبب اغتشاش حرکتی اضافی گردد. بنابراین به منظور جلوگیری از مشکلات این گونه الکترودها، الکترودهای انعطاف‌پذیر معرفی شدند. در شکل زیر این نوع الکترود قابل مشاهده است. این الکترود دارای ترکیب نایلونی قابل کشش بوده و به ذرات نقره آغشته است. پدهای ژل جهت مانیتورینگ قابل استفاده است. الکترودهای قابل انعطاف در مبحث مانیتورینگ نوزادان نارس حائز اهمیت هستند. این الکترودها به منظور مانیتورینگ و آشکارسازی ECG به نوزادان متصل می‌شود که وزن آنها کمتر از 2000 گرم است. الکترودهای معمولی در این منظور قابل استفاده نیستند چراکه قابلیت انطباق با قفسه سینه نوزاد نارس را نداشته و همچنین می‌تواند منجر به ایجاد زخم‌های پوستی و حساسیت شود. همچنین الکترودهای جامد در هنگام تصویربرداری باید از بدن بیمار جدا شوند که برای نوزاد قابل تحمل نیست. الکترودهای جامد منجر به کدر شدن در تصویر می‌شوند اما در الکترودهای قابل انعطاف، لایه نقره به قدری نازک است که نیازی به جدا کردن ان هنگام تصویربرداری نیست و تنها چیزی که در تصویربرداری نشان داده می‌شود سیم لید آن است. 

 

 

5. الکترودهای داخلی:

این الکترودها به منظور ثبت بیوپتانسل‌ها در داخل بدن استفاده می‌شوند. می‌توانند به صورت الکترودهای زیر پوستی باشند که در آن‌ها الکترود و سیم قابلیت عبور از زیر پوست را دارند. و ارتباط آن به وسیله یک رادیو تله‌متری می‌باشد. این الکترودها مانند دیگر الکترودها با مسئله اتصال دهنده و یا نیاز به ژل و دیگر محدودیت‌های ناشی از حرکت بر روی پوست مواجه نیستند. به جای ژل الکترولیتی در این الکترودها مایع خارج سلولی ایفای نقش می‌کند. از انواع این الکترودها می‌توان به الکترودهای مورد استفاده در بیماران تحت عمل جراحی جهت ارزیابی ECG اشاره کرد که به صورت سوزن‌های زیر پوستی می‌باشند. این الکترودها از جنس استنلس استیل بوده و به صورت زیر جلدی روی عضو مربوطه قرار داده می‌شود. این الکترودها به علت سختی زیاد طولانی مدت استفاده نمی‌شوند. الکترودهای داخلی در موارد دیگر از جمله مانیتورینگ قلب جنین، بدست آوردن پتانسل‌های قشری-سطحی مغز و ... قابل استفاده هستند.

درخشانی09158883221

 

 

چست لید و کاربرد

چست لید و کاربرد

چست لید به منظور اتصال سیم دستگاه مانیتور قلب به قفسه سینه بیمار استفاده می گردد.

نام دیگر چست لید، چست الکترود است.

در واقع  قطعه ای یکبار مصرف است که در پزشکی به منظور نشان دادن سیگنال های قلبی در دستگاه مانیتور قلب ، مورد استفاده قرار می گیرد.

از این وسیله در تست ورزش، اتاق عمل و بررسی شرایط قلبی استفاده می شود.

به طور خلاصه، پزشک با استفاده از این وسیله سیگنال های قلبی بیمار را مشاهده و بررسی می نماید و بدون این قطعه یکبار مصرف امکان بررسی شرایط قلبی بیمار نیست.

تعریف کلی چست لید

 قطعه ای یکبار مصرف است که برای اتصال سیم دستگاه مانیتور قلب به قفسه سینه بیمار به جهت نمایش سیگنال های قلبی در دستگاه مانیتور قلب ، مورد استفاده قرار می گیرد.

 چست لید در تست ورزش، بخش های ویژه و اتاق عمل استفاده می شود.

 عمدتا چست لید ها از جنس فوم هستند و با گذشت زمان چسبندگی آنها کاهش نخواهد یافت.

به بیان دیگر اتصال سیم دستگاه مانیتور قلب به قفسه سینه از طریق چست الکترود امکان پذیر است.

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و استفاده از مواد مرغوب در تولید این وسیله میزان حساسیت و تحریکات پوستی کاهش می یابد و با گذشت زمان خاصیت چسبندگی آنها نیز کم نخواهد شد.

این وسیله در دو سایز متفاوت که برای کودکان و بزرگسالان است تولید و عرضه می گردد.

ویژگی ها

• چست الکترود در برابر در برابر آب و مایعات نفوذ ناپذیر است.
• قابلیت تنفس پوستی به هنگام استفاده
• مقاومت پایین هیدروژل جامد جهت بهبود انتقال امواج
• انتقال امواج کاردیوگرافی با کیفیت بالا
• مقرون به صرفه
• عدم کاهش خاصیت چسبندگی
• عدم وجود لاتکس
• عدم بروز آلرژی و تحریک پوست
• جهت انجام تست ورزش می توان از چست الکترود استفاده نمود.
• قابل ارائه در دو نوع بزرگسال و کودکان

 

درخشانی09158883221

:بتادین

 

انواع بتادین

پوویدون ـ آیودین (PVP-I) یا آیودوپوویدون که به بتادین یا دوا گلی نیز معروف است ، ماده‌ای گندزدا است که برای ضدعفونی کردن پوست، قبل و بعد از جراحی به کار برده می‌شود. از بتادین برای ضدعفونی کردن پوست بیمار و دست جراح استفاده می‌شود. بتادین برای شستشوی زخم‌های کوچک نیز کاربرد دارد. بتادین به دو صورت مایع و پودر به فروش می‌رسد. پوویدون ـ آیودین نخستین بار به سال ۱۹۵۵ تولید شد، این محصول بدون نسخه به فروش می‌رسد.

بتادین قهوه‌ای (پوویدون ـ آیودین)

مخصوص ضدعفونی پس از جراحی
پوویدون ـ آیودین ۷٫۵ %
محلول ضدعفونی کننده غیراستریل
پاک کننده از بین برنده ویروس‌ها و باکتری‌ها

کاربرد:

از بین بردن باکتری‌هایی که ممکن است پوست را عفونی کنند. بتادین برای آماده‌سازی پوست قبل از جراحی به کار برده می‌شود.
شستشوی دست برای کاهش باکتری‌های روی پوست
کاهش قابل توجه تعداد میکروارگانیسم‌های روی دست‌ها و ساعدها قبل از جراحی یا درمان و مراقبت از بیمار

راهنمای مصرف:

دست‌ها را آب بزنید.
حدود ۵ میلی لیتر (یک قاشق چای‌خوری پر) از بتادین را روی دست‌ها و ساعدها بریزید.
بدون اضافه کردن آب، دست‌ها را دو و نیم تا سه دقیقه به هم بمالید.
در صورت تمایل می‌توانید از اسفنج استفاده کنید. زیر ناخن‌ها را نیز به خوبی تمیز کنید.
مقدار کمی آب اضافه کنید تا کف زیادی تولید شود. دست‌ها را زیر آب شیر، آب بکشید.
تمام این مراحل را یک بار دیگر با ۵ میلی لیتر بتادین تکرار کنید.

بتادین سبز (پوویدون ـ آیودین)

پوویدون ـ آیودین ۱۰ %
محلول ضدعفونی کننده غیراستریل

کاربرد:

آماده‌سازی پوست بیمار قبل از درمان
آماده‌سازی پوست قبل از جراحی
نابود کردن باکتری‌های عامل عفونت‌های پوستی

دستور مصرف:

پوویدون ـ آیودین سبز یکبار مصرف است تا از آلودگی خارجی جلوگیری می‌شود.
محل جراحی را پیش از جراحی پاک کنید.
محلول را روی پوست بزنید و اجازه دهید خشک شود.
ناحیه جراحی را می‌توانید با باند پانسمان بپوشانید.

کاربردهای پزشکی بتادین

پوویدون ـ آیوداین کاربرد گسترده‌ای برای ضدعفونی کردن موضعی و پیشگیری از عفونت زخم دارد. بتادین در کمک‌های اولیه برای درمان خراش‌ها، سوختگی‌ها، تاول‌ها و بریدگی‌های جزئی به کار برده می‌شود. اثر ضدعفونی کننده پوویدون ـ آیوداین ماندگارتر از تنتور ید است، چون بافت‌های نرم بتادین را به آهستگی جذب می‌کند؛ با این توصیف بتادین برای جراحی‌های طولانی‌تر مناسب‌تر است. کلرهگزیدین نیز اثر مشابهی دارد، اما سمی بودن آن نیز باید در نظر گرفته شود.
پوویدون ـ آیوداین کاربرد گسترده‌ای در پزشکی دارد و از آن به عنوان محلول ضدعفونی کننده برای شستشوی قبل و بعد از جراحی، درمان و پیشگیری از عفونت زخم، جراحت، بریدگی و سوختگی و همچنین برای درمان عفونت‌های مربوط به زخم بستر و زخم دکوبیتوس استفاده می‌شود. همچنین متخصصین زنان و زایمان از بتادین برای درمان التهاب واژن ناشی از عفونت‌های قارچی، تریکوموناس یا عفونت‌های مختلط استفاده می‌کنند. پوویدون ـ آیوداین مخصوص این کاربردها در غلظت ۱۰ ـ ۷٫۵ % و به صورت محلول، اسپری، اسکراب، پماد و سواب تولید می‌شود.

چشم

محلول بافر ۲٫۵ % پوویدون ـ آیوداین برای پیشگیری از التهاب ملتحمه نوزادی، به ویژه موارد ناشی از سوزاک با عامل نایسریا گونوره‌آ یا کلامیدیا تراکوماتیس به کار برده می‌شود. در حال حاضر مشخص نیست که آیا پوویدون ـ آیوداین بیش از دیگر روش‌ها احتمال بروز التهاب ملتحمه را در نوزادان کاهش می‌دهد یا خیر. پوویدون ـ آیوداین از آن رو برای پیشگیری از این عارضه بسیار مناسب است که برخلاف دیگر مواد با قارچ‌ها و ویروس‌هایی مانند اچ آی وی و هرپس سیمپلکس نیز مقابله می‌کند.

پلورودزیس

پوویدون ـ آیوداین برای بیمارانی به کار برده می‌شود که با مشکل پلورودزیس یا جمع شدن مایع در پشت ریه یا فضای پلور مواجه شده‌اند، در این حالت فضای پلور به دلیل نشت مداوم مایع ریوی متورم می‌شود. پوویدون ـ آیوداین مخصوص این کاربرد به اندازه تالک موثر و ایمن است و گاهی به دلیل قیمت پایین و در دسترس بودن به تالک ترجیح داده می‌شود.

موارد منع مصرف بتادین

ید موجود در بتادین با پراکسید هیدروژن، نقره، تائورولیدین و پروتئین‌هایی مانند آنزیم‌ها واکنش می‌دهد، نتیجه این واکنش بی‌اثر شدن خود بتادین و ترکیبات اشاره شده است. همچنین بتادین با بسیاری از ترکیبات جیوه نیز واکنش می‌دهد و ترکیبات خورنده یدید جیوه را تولید می‌کند. به علاوه چون بتادین با بسیاری از فلزات واکنش می‌دهد، از این ماده نمی‌توان برای ضدعفونی کردن قبل از سوراخ کردن (پیرسینگ) فلزی استفاده کرد.

بدن ید را در مقادیر مختلف جذب می‌کند، میزان جذب ید به ناحیه استعمال و وضعیت پوست بستگی دارد. با این توصیف بتادین در آزمایش‌های تشخیصی غده تیروئید، مانند تشخیص با ید رادیواکتیو و عامل‌های تشخیصی مورد استفاده برای آزمایش ادرار و مدفوع، مانند رزین Guaiacum اختلال ایجاد می‌کند.

عوارض جانبی بتادین

از عوارض جانبی بتادین می‌توان به تحریک پوست اشاره کرد. اگر بتادین برای زخم‌های بزرگ به کار برده شود، احتمال بروز ناراحتی‌های کلیه، بالا رفتن سدیم خون و اسیدوز متابولیک وجود دارد. استفاده از بتادین برای بانوان باردار قبل از هفته سی و دوم یا برای بیمارانی که لیتیوم مصرف می‌کنند، توصیه نمی‌شود. همچنین مصرف مکرر بتادین برای بیماران دچار ناراحتی‌های تیروئید ممنوع است. پوویدون ـ آیوداین کمپلکس شیمیایی پوویدون، هیدروژن یدید و عنصر ید است که حاوی ۹ % و ۱۲ % ید است. این ترکیب ید آزاد می‌کند و به این ترتیب طیف وسیعی از میکروارگانیسم‌ها را نابود می‌کند.

شیمی بتادین

 

پوویدون ـ آیوداین کمپلکس شیمیایی پوویدون، یدید هیدروژن و عنصر ید است. این ماده کاملاً در آب سرد و گرم ملایم، اتانول (اتیل الکل)، ایزوپروپیل الکل، پلی اتیلن گلیکول و گلیسرول حل می‌شود. پایداری بتادین در محلول بسیار بالاتر از پایداری تنتور ید یا محلول لوگل است.

ید آزاد به آهستگی از کمپلکس پوویدون ـ آیوداین حل شده جدا می‌شود، در اثر ترکیب ید آزاد با لیپیدها و ترکیب اکسیژن با سیتوپلاسمیک و ترکیبات غشاء سلولی، سلول‌های اوکاریوت و پروکاریوت نابود می‌شود. این عامل فعالیت ضدمیکروبی گسترده‌ای را علیه باکتری‌ها، قارچ‌ها، تک یاختگان و ویروس‌ها نشان می‌دهد. آزاد شدن آهسته ید از کمپلکس پوویدون ـ آیوداین در محلول میزان سمی بودن ید را برای سلول‌های پستانداران به حداقل می‌رساند.

پوویدون ـ آیوداین را می‌توان به هیدروژل‌های بر پایه کربوکسی متیل سلولز (CMC)، پلی وینیل الکل (PVA) و ژلاتین اضافه کرد یا با پلی آکریل آمید ترکیب کرد. این هیدروژل‌ها برای پانسمان زخم به کار برده می‌شود. نرخ آزاد شدن ید در کمپلکس PVP-I تاحد زیادی به ترکیب هیدروژل بستگی دارد. CMC/PVA بیشتر و برای ژلاتین کمتر است.

درخشانی09158883221