ویژگیهای تخت احیا (تخت CPR):
هدف از پوشیدن جوراب آنتی آمبولی پیشگیری از بروز عوارض در بیمارانی است که استراحت مطلق برایشان تجویز شده است. جوراب آنتی آمبولیسم، همان‌طور که از نام آن مشخص است، برای پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی (VTE) طراحی شده است. شایع‌ترین نوع این عارضه خطرناک و کشنده لخته شدن خون در یکی از رگهای عمقی‌تر است که از آن با اصطلاح ترومبوز ورید عمقی یا DVT یاد میشود.
|
|
|
اگر به تازگی جراحی انجام داده‌اید یا پزشک توصیه کرده است که مدتی طولانی استراحت مطلق داشته باشید؛ باید برای پیشگیری از عارضه بسیار خطرناک آمبولی ریه از جوراب آنتی آمبولی استفاده کنید. جوراب آنتی آمبولی در بلندی و سایزهای مختلف به فروش می‌رسد. شرکت آمیار تجهیز با تجربه و دانش به روز در خصوص توزیع و فروش انواع جوراب‌های آنتی آمبولی، آماده ارائه خدمات به هم میهنان گرامی می‌باشد. جهت کسب اطلاعات بیشتر و یا سفارش محصول میتوانید با شماره‌ی زیر تماس حاصل فرمایید:
درخشانی09158883221
جوراب ضدآمبولی خطر لخته شدن خون در پاها را در زمانی کاهش میدهد که پس از جراحی بستری شده‌اید و فعالیت بسیار کمی دارید. لخته شدن خون یکی از عوارض خطرناک پس از جراحی است که برای پیشگیری از آن پوشیدن جوراب ضدآمبولی توصیه میشود. جوراب آنتی آمبولیسم گردش خون را در عروق پا در زمان استراحت پس از جراحی‌هایی مانند عمل زانو افزایش می‌یابد. بیمارانی که عمل تعویض مفصل زانو یا آرتروپلاستی انجام داده‌اند، باید در زمان بستری شدن در بیمارستان از جوراب آنتی آمبولی استفاده کنند.
جوراب ضدآمبولی از مچ تا زانو را تحت فشار قرار میدهد و گردش خون را سریع‌تر می‌کند؛ در نتیجه احتمال لخته شدن خون کاهش می‌یابد. جوراب ضد آمبولی مانع از لخته شدن خون در رگهای بیمارانی میشود که جراحی انجام داده‌اند یا داروهای خاصی مصرف میکنند. در بعضی موارد هیچ گونه علائمی دال بر لخته شدن خون وجود ندارد؛ بااین حال برخی بیماران با علائم زیر مواجه میشوند:
جوراب باید کاملاً اندازه پای بیمار باشد، تا اثر مطلوب را ایجاد کند.
پوشیدن جوراب آنتی آمبولی به بیماران زیر توصیه نمی‌شود:
به بیماران توصیه میشود که تا حدی که برایشان مقدور است، شب و روز، چه در بیمارستان بستری باشند، چه در خانه استراحت کنند، از جوراب ضد آمبولیسم استفاده کنند و پس از آن که تحرک کافی داشتند و فعالیت‌های معمول خود را ازسرگرفتند، جوراب را کنار بگذارند.
قیمت انواع جوراب‌های آنتی آمبولی بسته به نوع آن متفاوت می‌باشد. ارزشیابی قیمت معمولا بر اساس اندازه و سایز مورد نیاز خریدار انجام میشود. بدیهی است که جوراب‌های آنتی آمبولی بالای زانو به دلیل پیچیدگی تولید و الیاف استفاده شده بیشتر قیمت بالاتری نسبت به جوراب‌های آنتی آمبولی زیر زانو دارند. همچنین باید در نظر داشت که استفاده از جوراب‌های آنتی آمبولی برای جلوگیری از ایجاد آمبولی بعد از جراحی به مراتب هزینه کمتری نسبت به درمان آمبولی دارند.
درخشانی09158883221
یک آزمایشگاه خوب ضروری است برای افزایش کارایی وایمنی وسایل لازم را جهت دستیابی به این منظور فراهم کند. محافظت از چشم در جایی که امکان وجود مواد محرک و خطرناک شیمیایی، رادیولوژی یا مکانیکی و در نهایت آلودگی های محیطی هست ضروری می باشد. یکسری از این عینک ها علاوه بر محافظت چشم در برابر مواد شیمیایی یا پاشیده شدن و پرتاب شدن مواد، از چشم در برابر نور مرئی یا تابش اشعه UV نیز محافظت می کند. البته محافظت از چشم در برابر این نورها بستگی به ماده لنزها دارد.
معروف ترین ماده لنزها برای این عینک های آزمایشگاه، پلی کربنات می باشد. وزن این مواد از نصف وزن شیشه نیز کمتر است و همین امر باعث راحتی بیشتر این عینک ها برای محافظت می شود. در جاهایی که محافظت از پوست صورت نیز مدنظر باشد باید از محافظ هایی که کل صورت را می پوشاند استفاده شود البته این وسیله جایگزین مناسبی برای عینک نمی باشد.
از لحاظ دسته بندی و حفاظت نیز می توان گفت که این عینک ها دارای سه دسته بندی اصلی هستند:
دسته اول که عینک های ایمنی آزمایشگاه هستند.
دسته دوم عینک هایی که می توانند جایگزین دسته اول شوند و تفاوت آنها با دسته اول این است که اطرافشون هم محافظ های جانبی دارد.
دسته سوم هم آنهایی هستند که دارای نقاب یا محافظ کل صورت هستند.
این عینک ها در انواع ساده، UV، لبه دار و دودی وجود دارند.
سمعک چیست ؟
سمعک یک وسیله الکترونیکی کوچک است که شما آن را پشت گوش یا در داخل گوش قرار می دهند . این وسیله برخی از صداها را تقویت می کند بنابراین افراد کم شنوا می توانند بهتر بشنوند ،ارتباط برقرار کنند و به طور کامل در فعالیت های روزانه شرکت کنند . سمعک به افراد کمک می کند که هم در شرایط پر سرو صدا و هم در شرایط سکوت بشنوند اگرچه که فقط 1 نفر در بین 5 نفری که می توانند از مزایای استفاده از سمعک بهره ببرند و از آن استفاده کنند .
یک سمعک 3 قسمت اصلی دارد : یک میکروفون ،یک تقویت کننده و یک بلندگو . سمعک صدارا از طریق میکروفون دریافت می کند که امواج صوتی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند و آنها را به تقویت کننده می فرستند . تقویت کننده قدرت سیگنال هارا افزایش می دهد و سپس آنها را به سمت گوش می فرستد ، جایی که بلندگو ها قرار گرفته اند .
آیا انواع مختلفی از سمعکها وجود دارند ؟
به طور کلی سه نوع سمعک وجود دارد .این انواع سمعک در اندازه ، محل قرار گیری روی گوش یا درون گوش و توانایی آنها در تقویت صدا با یکدیگر متفاوت هستند .
پشت گوشی BTE : سمعک های پشت گوشی شامل یک کیس (قاب) پلاستیکی می شوند که در پشت گوش قرار می گیرد و به یک قالب گوش پلاستیکی که درون گوش خارجی قرار گرفته است متصل می شود . قسمت های الکترونیکی سمعک در کیسی که در پشت گوش قرار می گیرد جای داده شده اند . صدا از سمعک به قالب درون گوش و از طریق آن به گوش داده پیدا می کند .
سمعک های پشت گوشی قابل استفاده برای تمام سنین و تمام انواع کم شنوایی از متوسط تا پیشرفته می باشند .
نوع جدیدی از سمعک های پشت گوشی سمعکهای Open –fit می باشند . سمعک های کوچک Open –fit ، کاملا در پشت گوش قرار می گیرند به همراه یک لوله ی خیلی باریک که درون کانال گوش قرار گرفته است ، کانال گوش را قادر می سازد که باز باقی بماند . به این دلیل ، سمعک های Open –fit می توانند انتخاب خوبی باشند برای افرادی که تجربه ی جمع شدن جرم درون گوش را داشته اند ، چرا که احتمال کمتری دارد که این نوع سمعک با چنین موادی آسیب ببینند . علاوه بر این ، ممکن است بعضی از مردم سمعک های Open –fit را ترجیح دهند به این علت که درک آنها از صدای خودشان (دریافت صدای خودشان) رساتر است.
درون گوش ITE : سمعک های درون گوشی کاملا درون گوش خارجی قرار می گیرد و برای کم شنوایی های متوسط تا شدید استفاده می شود . قابی که اجزای الکتریکی سمعک را در بر گرفته ، از پلاستیک سخت ساخته شده است . بعضی از سمعک های درون گوشی ممکن است ویژگی هایی علاوه بردیگران داشته باشند مانند تله کویل (Telecoil). تله کویل یک سیم پیچ کوچک مغناطیسی است که به استفاده کنندگان اجازه می دهد صداها را از طریق صدا و سمعک دریافت کنند نه از طریق میکروفون ها ! این ویژگی شنیدن صدای مکالمات از طریق تلفن را راحتتر می کند ! همچنین تله کویل به فرد کم شنوا کمک می کند تا در مکان های عمومی که مجهز به سیستم های صوتی مخصوصی می باشند ، بهتر بشنود این سیستم های صوتی مخصوصی Incluction loop system (سیستم القا حلقه ) نامیده می شوند . این سیستم در بسیاری از کلیساها ، مدارس ، فرودگاه ها و مراکز شنوایی استفاده می شود . سمعک های درون گوشی معمولا برای بچه های کوچک استفاده نمی شوند زیرا قاب درون گوش با تغییر سایز گوش باید عوض شود .
سمعک های درون کانال : این نوع سمعک ها در 2 مدل مختلف وجود دارند :
1 – درون کانالی : (in the canal (ITC
2- کاملا درون کانال : (complaty in the canal (CIC
ITC : سمعک های درون کانال ساخته شده اند برای اینکه کاملا اندازه و قالب کانال گوش افراد باشند .
CIC : سمعک های کاملا درون کانال ، تقریبا درون کانال گوش پنهان می باشند .
به علت کوچک بودن این نوع سمعک ، ممکن است قرار دادن و در آوردن آن برای افراد مشکل باشد . علاوه بر این سمعک های درون کانالی جای کمتری دارند برای باطری و تجهیزات اضافه مانند تله کویل استفاده از آنها معمولا برای بچه های کوچک تولید نمی شود همچنین برای افرادی با ناشنوایی شدید زیرا کوچک شدن اندازه این سمعک قدرت و صدای آن را محدود کرده است .
بطور کلی :
● سمعک های پشت گوشی (BTE) پشت گوش گذاشته می شوند و توسط لوله هایی به جزء گوشی مناسب متصل می شوند.
● سمعکهای داخل گوشی (ITE) تمام قسمت گودی گوش و قسمتی از کانال گوش را پر می کند.
● مدلهای کوچکتر ITE که به نام half-shell و داخل کانالی (ITC) نامیده می شوند.
● سمعکهایی که کمتر قابل رویت هستند، کاملاً در کانال قرار می گیرندCIC.
در انتخاب سمعک مناسب برای شما، میزان کاهش شنوائی، نیازهای شنوایی، اندازه و شکل گوش و مجرای آن مورد توجه قرار می گیرد. بسیاری از سمعک ها، یک سوئیچ مخصوص " (Telecoil) دارند که برای استفاده از تلفن و سیستم های صوتی عمومی خاص کمک می کنند. هنگام انتخاب سمعک، نیازتان به سوئیچ T-coil را بررسی کنید.
درخشانی09158883221
سوراخ کردن نرمه گوش که از دیرباز در میان خانم ها با فرهنگ های مختلف رواج داشته است، قطعا در نوع خود بهترین گزینه برای آویزان کردن زیورآلات بوده است. چرا که سوراخ کردن دیگر قسمت های بدن همچون زبان و لب و یا حتی لاله گوش نیز خطرناک بوده و می تواند مشکلات زیادی را برای افراد به وجود آورد.
اما سوراخ کردن نرمه گوش یا همان غضروف پایینی گوش نیز در مواردی که فرد بلافاصله بعد از سوراخ کردن گوش، از گوشواره های طبی استفاده نمی کند، ممکن است باعث ایجاد عفونت شده و مشکلاتی را برای او ایجاد نماید. برای به حداقل رساندن مضرات سوراخ کردن گوش از گوشواره های طبی استفاده کنید.
گوشواره طبی از بسته شدن و عفونت کردن گوش پس از سوراخ کردن گوش بوسیله‌ی تفنگ سوراخ کننده گوش جلوگیری کرده و عوارض سوارخ کردن را به حداقل می‌رساند.
پیرسینگ میکرودرمال چیست؟
پیرسینگ یک عمل زیبایی بوده که از گذشته های دور به شکل ساده تری انجام می شده است. سوراخ کردن قسمتی از بدن مانند گوش، ناف یا بینی و قرار دادن نگین یا فلزهای دیگر در آن را پیرسینگ می گویند. سوراخ کردن گوش و ناف در ایران باستان و همچنین در کشورهای دیگر هم برایمردان و هم زنان عمومیت داشته و بسته به نوع نگینی که در محل پیرسینگ قرار می دانند، شان و مقام افراد متفاوت به نظر می رسید. مردان مثلا بیشتر اقدام به سوراخ کردن یک گوش یا ناف خود می کردند اما زنان پیرسینگ را برای گوش ها، بینی و قسمتهای از بدن و حتی اندام های جنسی هم انجام می دادند و این کار در آنها از جذابیت خاصی برخوردار بود. قرار دادن یک فلز طلا یا نقره در محل پیرسینگ بیانگر شان و رتبه خانوادگی و همچنین توانایی های آن فرد هم محسوب می شد.
میکرودرمال چیست؟
پیرسینگمیکرودرمال نوع خاصی از پیرسینگ است. اما در پیرسینگ میکرودرمال پیرسینگ در قسمتهای صاف بدن انجام می شود و فلزاتی نظیر طلا و نقره در آن گذاشته خواهد شد. در واقع در پیرسینگ میکرودرمال یک طرف پیرسینگ زیر پوست کار شده و در قسمت رو دیده نمی شود، این مدل پیرسینگ کمک می کند، بتوانید جواهرات و فلزات مورد علاقه تان را در هر قسمت از بدن که خواستید، کار کنید مثلا می توانید روی ناخن، گردن، قفسه سینه و گونه هم پیرسینگ میکرودرمال انجام دهید.
روش های معمول در پیرسینگ میکرودرمال
پیرسینگ میکرودرمال به دو روش پانچ و سوراخ کردن با سوزن جراحی انجام می شود. در روش سوزن جراحی به جای اینکه سوزن پوست را در دو طرف سوراخ کند، یک طرف پوست را سوراخ کرده و طرف دیگر به شکل حرف L زیر پوست سوراخ می شود. در واقع فرق پیرسینگ میکرودرمال با پیرسینگ معمولی این است که در نوع میکرودرمال، یک طرف سوراخ روی پوست و طرف دیگر به شکل L زیر پوست است و در نوع معمولی هر دو طرف سوراخ روی پوست ایجاد می شود. محل سوراخ باید ضدعفونی شده و بعد فلز در آن کار گذاشته شود. این روش نسبت به روش پانج درد بیشتری دارد و سوزن های مورد استفاده هم بسته به ضخامت فلز ممکن است، ظریف یا ضخیم تر باشند.
پیرسینگ میکرودرمال به روش پانچ
در پیرسینگ میکرودرمال به روش پانچ از دستگاه خاصی برای سوراخ کردن پوست استفاده می شود. این دستگاه دقت بالایی داشته و عمق سوراخ را بسته به تنظیمات ایجاد شده در نظر می گیرد و بعد پوست و لایه های اضافی را هم بعد پیرسینگ میکرودرمال خارج می کند. در روش پانچ سوراخ ایجاد شده دقیقا همان اندازه است،که می خواهید. چون اگر سوراخ خیلی بزرگ باشد، فلز بعد از مدتی می افتد و اگر خیلیهم کوچک گرفته شود، بعد از کار گذاشتن فلز پوست چین می خورد و ظاهر نامناسبیمی گیرد.
عمق سوراخ پیرسینگ میکرودرمال باید چقدر باشد؟
سوراخی که در پیرسینگ میکرودرمال ایجاد می شود، نباید خیلی زیاد باشد و فلزی هم که قصد کار گذاشتن آن را دارید، نباید خیلی بزرگ باشد چون سوراخ عمیق باعث تجمع باکتری ها و میکروبها در محل فلز شده و ممکن است ایجاد عفونت کند. پیریسینگ میکرودرمال باید به شکلی انجام شود که نظافت و ضدعفونی محل پیریسینگ به خوبی و به راحتی انجام شود.
پیرسینگ میکرودرمال باید توسط چه کسانی انجام شود؟
پیرسینگ میکرودرمال باید توسط افراد متبحر و با تجربه انجام شده و همه مسایل بهداشتی در آن رعایت شود. سوزن ها و وسایلی که بکار می رود، باید یکبار مصرف بوده و قبل از انجام این کار حتما همه چیز را به لحاظ بهداشتی چک کنید چون در صورت عدم رعایت بهداشت در این کار احتمال انتقال بیماری های مسری توسط سوزن آلوده و وسایل دیگر وجود دارد.
درخشانی09158883221
لامپ مادون قرمز : در حالی که شما ممکن است در دمای معمول اتاق احساس راحتی کنید، طیور و پرندگان حیواناتی گرمسیری هستند که ممکن است این شرایط برای آنها اصلا خوشایند نباشد!
علاوه بر پرندگان ، سایر حیوانات خانگی مانند سگ ، گربه و .. نیز دوست دارند در فصل سرد زمستان در محیط گرم زندگی کنند.
برای تامین گرمایش حیوانات خانگی ، پرندگان و همچنین انواع طیور مانند مرغ ، بلدرچین ، کبک و … از سیستم های گرمایشی متفاوتی می توان استفاده نمود.
یکی از بهینه ترین و مقرون به صرفه ترین روش های گرمایش حیوانات ، پرندگان و طیور استفاده از لامپ مادون قرمز ( لامپ مادر مصنوعی ) می باشد.
علاوه بر استفاده این لامپ برای گرمایشی حیوانات ، از لامپ مادون قرمز در رستوران ها و مراکز تفریحی که در محیط باز واقع شده اند نیز بسیار استفاده میشود.همچنین لامپ اینفرارد استفاده درمانی فراوانی دارد که در مدل های خاص برای استفاده درمانی انسانی به فروش می رسند.
تمام اشیاء نور مادون قرمز ( فروسرخ ) را ایجاد می کنند، و هر چه آنها داغتر باشند، مادون قرمز بیشتری تولید می کنند.
چراغ مادون قرمز نور را از طریق هوا مانند نور طبیعی انتشار میدهد، اما با خود گرما را نیز منتشر می کند و با هر جسم ای که در تماس باشد آن را گرم خواهد کرد.
لامپ های حرارتی مخصوصی برای تولید نور مادون قرمز بیشتر طراحی شده اند. بسیاری از آنها دارای فیلترهای قرمز رنگ هستند که تمام نور هایی را که در طیف قرمز تا مادون قرمز نیست، مسدود می کنند. این نور به گرما تبدیل شده و باعث افزایش اشعه مادون قرمز می شود.
لامپ های مادون قرمز دستگاه های الکتریکی هستند که اشعه مادون قرمز را منتشر می کنند. لامپ های مادون قرمز معمولا از حرارت تابشی برای فرایندهای صنعتی ، گرمایش ساختمان ، گرمایش حیوانات خانگی ، مرغداری ها و قفس ها نگهداری طیور و برای درمان انسانی استفاده می شود.
چراغ های مادون قرمز برای بعضی از دستگاه های دید در شب نیز استفاده می شود در شرایطی که نور معمولی کاربرد ندارد.
منابع لامپ مادون قرمز در برخی از ابزار علمی و صنعتی برای تجزیه شیمیایی مایعات و گاز استفاده می شود؛ برای مثال، دی اکسید گوگرد آلاینده هوا می تواند با استفاده از ویژگی های جذب مادون قرمز آن اندازه گیری شود.
برای تولید حرارت مادون قرمز از لامپ های مادون قرمز استفاده می شود که این گرما از طریق انتقال اشعه مادون قرمز به بدن صورت میگیرد. هنگامی که سطح وسیعی از بدن انسان یا هر جاندار دیگری نیاز به گرما دارد یکی از بهترین روش ها استفاده از لامپ مادر مصنوعی می باشد.
لامپ های گرمای مادون قرمز معمولا لامپ های رشته ای می باشند که قادر به تولید اشعه مادون قرمز هستند. لامپ های مادون قرمز استفاده بسیاری در برنامه های کاربردی صنعتی مانند پوشش های خنک کننده و آماده سازی پلاستیک برای تشکیل مواد صنعتی ، برنامه های کاربردی تجاری مانند پخت و پز و کاربردهای شخصی مانند ارائه گرما ( به خصوص در حمام و نگهداری حیوانات خانگی ) دارند.
از لامپ های مادون قرمز مخصوص انسانی برای رفع دردهای عصبی،سرماخوردگی،تمرینات ورزشی و استراحت عضلات استفاده فراوانی میشود.
یک روز پر از اضطراب را فرض کنید که دیگر دور از ذهن هم نیست. یک پیاده روی طولانی یا فعالیت ورزشی را در ذهنتان تجسم کنید که بعد آن عضلات شما خسته شده و احساس درد در عضلات خواهید کرد. در چنین شرایطی یکی از روش های درمانی و آرامش عضلات استفاده از مادون قرمز می باشد.
معمولا برای رفع چنین درد های و تسکین اعصاب روزانه به مدت سه بار و هر مرتبه برای ۵ دقیقه از لامپ مادون قرمز استفاده میشود.
اشعات مادون قرمز با فناوری بایوانرژی به دلیل مکانسیم خاصی که دارند با ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ آنگستروم ساطح می شوند و بعد از برخورد با سطح پوست به صورت گسترده پخش شده و باعث ایجاد گرمای لذت بخشی بر سطح پوست میشود.گرمای حاصله باعث دور شدن مواد زاید و ایجاد آرامیش در اعصاب و بهبود گردش خون می گردد.
امواج مادون قرمز می توانند از تمام لایه های پوست عبور کرده و به صورت مستقیم با گلبول های آب و خونی داخل عضلات در ارتباط باشند و تاثیر مستقیم بر فرایند درمان بگذارند.
در برخی از رستوران ها و مراکز تفریحی از چراخ مادون قرمز به عنوان منبع گرمایی مستقیم استفاده می نمایند.
این لامپ گرما را به صورت مستقیم و سطحی پخش می نمایند در نتیجه باعث می گردد اگر انسان در مسیر جریان این لامپ قرار گیرد احساس گرما کند.در رستوران های که محیط باز قرار دارند و مراکز تفریحی از این لامپ ها در اندازه های مختلف به عنوان یک منبع گرمایی مناسب و مقرون به صرفه استفاده فراوان می شود.
حیوانات و پرندگان به صورت ذاتی گرمای تابشی و مستقیم را دوست دارند.
این گرما همانند شبیه ساز گرما از طریق نور خورشید می باشد و برای حیوان لذت بخش است.
در خانه ها و مراکز نگهداری حیوانات از لامپ مادون قرمز برای تامین گرمایشی پرندگان و حیوانات خانگی استفاده فراوان میشود.
علاوه بر تامین گرمایش حیوانات از این لامپ برای موارد بهداشتی و رفع بیماری های پوستی و انگل ها و استریلیزاسیون سطحی نیز استفاده میشود.
برای مثال می توانید با قرار دادن یک لامپ در داخل خانه سگ تات یا قفس پرنده تات یک آرامش و راحتی خاصی را به او هدیه دهید.
اصلی ترین استفاده لامپ مادون قرمز در مرغداری ها و سالن های پرورش مرغ ، بلدرچین و سایر طیور می باشد.لامپ مادون قرمز که با نام های لامپ IR یا لامپ مادر مصنوعی نیز شناخته میشود برای گرمایش جوجه های تازه متولد شده یا طیور نگهداری شده در قفس استفاده فراوان میشود.
از لامپ مادر مصنوعی برای گرمایش جوجه ها و خشک شدن پر آنها و جلوگیری از بیماری های مختلف در اولین ساعات بیرون آمدن از تخم استفاده میشود.
لامپ های مادر مصنوعی اینفرارد به دلیل تولید گرمای مناسب و مقرون به صرفه بودن در سالن های مرغداری کاربرد فراوان دارند.
طیور مختلف مانند جوجه های مرغ گوشتی در اولین ساعات بیرون آمدن از تخم در صورتی که به درستی گرم و خشک نشوند تلفات بسیاری خواهند داشت.به همین دلیل همان طور که مرغ مادر در طبیعت نیز جوجه های خود را گرم و خشک می کند از لامپ مادر مصنوعی ( لامپ مادون قرمز استفاده می نمایند.)
این لامپ همان طور که گفته شد علاوه بر خاصیت گرمایشی در بسیاری از امور دیگر مانند رفع مشکلات پوستی ، جلوگیری از انتشار بیماری ، جلوگیری از بیمار شدن جوجه های تازه متولد شده و … کاربرد فراوان دارد.
علاوه بر سالن های مرغداری ، این لامپ مادر مصنوعی در قفس بلدرچین ، قفس مرغ و سایر طیور برای ایجاد گرمایش مطلوب و مناسب نصب میگردد.معمولا از نمونه های کوچک تر این لامپ در نگهداری پرندگان زینتی در قفس پرندگان نیز استفاده میوشد.
نکته مهم : استفاده از سایر لامپ ها به جای لامپ مادر مصنوعی برای گرم کردن جوجه های تازه از تخم بیرون آمده ( خارج شده از دستگاه جوجه کشی ) به علت تابش مستقیم نور کاملا زیان آور است.مادر مصنوعی مخصوص این کار می باشد و طراحی آن مخصوص تولید گرما می باشد.از طرفی به طور ذاتی طیور نسبت به رنگ و نور قرمز رنگ حساس می باشند و جذب آن میشوند.
اطلاعات عمومی در مورد ظرفیت چراغ مادر مصنوعی :
یک عدد لامپ ۲۵۰ وات برای چه تعداد طیور پاسخگو است؟ باید گفت هر لامپ برای ۲۵۰ عدد جوجه مرغ ، ۶۰۰ عدد بلدرچین ، ۴۰۰ عدد کبک و قرقاول و ۱۴۰ عدد جوجه بوقلمون مناسب است.
در مورد ارتفاع نصب لامپ نیز باید ذکر کرد در صورتی که سالن نگهداری طیور شما و به طور کلی محل زندگی طیور گرم باشد لامپ را با ارتفاع بیشتری نصب کنید تا ظرفیت بیشتری را گرم نماید و در صورتی که محل نگهداری طیور ، سالن شما سرد می باشد ارتفاع نصب لامپ را کم کنید در ارتفاع نزدیک تری نسبت به زمین آن را نصب کنید. به طور معمول ارتفاع لامپ حدودا ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر در نظر گرفته میشود و برای جوجه مرغ در این ارتفاع ۲۰۰ تا ۲۵۰ جوجه را پوشش می دهد.
لازم به ذکر است افراد حرفه ای و با تجربه برای کنترل بهتر دما از ترموستات لامپ مادر مصنوعی استفاده می نمایند.زیرا همان طور که می دانید جوجه ها هر چقدر که بزرگ میشوند کمتر به این لامپ و دمای آن نیاز خواهند داشت.
در داخل کشور مدل های لامپ مادون قرمز osram ، لامپ مادون قرمز فیلیپس Philips ، لامپ مادون قرمز ۲۵۰ وات porsa ، مادر مصنوعی شرکت جنرال الکتریک و … به فروش می رسد که شما میتوانید با شماره ی ذیل تماس گرفته و تجهیزات مورد نیاز خود را تهیه فرمایید.
درخشانی09158883221
دفع پسماندها یکی از مهمترین چالش‌های کنترل عفونت در راستای حفظ سلامت کارکنان بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی- درمانی است. جراحت با اجسام برنده و تیز، از رایج‌ترین آسیب‌هایی است که پرسنل تامین سلامت را همواره تهدید می‌کند و تاکنون موارد بسیاری از ابتلای پرسنل تامین سلامت به بیماری‌هایی نظیر ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C در اثر این جراحات گزارش شده است. سیفتی باکس ها ظروف ایمنی هستند که جهت مقابله با این خطرات و تسهیل و کمک به دفع ایمن پسماندهایی که احتمال آلودگی آنها وجود دارد، تولید شده‌اند.
قویا توصیه میشود که عملیات جمع‌آوری، نگهداری و دفع سر سوزن و سایر اجسام تیز و برنده‌ی استفاده شده (مانند آنژیوکت بیستوری، لانست، اسکالپ ویرن و ..) به وسیله‌ی سیفتی باکس (Sharps Container) و بلافاصله پس از مصرف انجام شود. ضروری است که ظروف جمع‌آوری (سیفتی باکس ها) مستحکم، غیرقابل نفوذ، مقاوم به پارگی، دارای دهانه‌ی گشاد و همچنین دارای حجم کافی و ابعاد مناسب باشند. با توجه به آنکه برای پیشگیری از آسیب‌دیدگی به وسیله‌ی اجسام تیز لازم است آنها را بلافاصله پس از استفاده و به وسیله‌ی ظروف نگهداری جمع‌آوری و دفع کرد، بنابراین در دسترس‌بودن سیفتی باکس به تعداد کافی و با اندازه‌های مختلف برای کاربران، امری الزامی است. استفاده از برچسب هشداردهنده با مضمون “احتمال آلودگی به وسیله‌ی اجسام تیز و برنده” بر روی سیفتی باکس الزامی است.
سیفتی باکس با نام علمی Sharps Container ظرفی است عمدتا از جنس مواد پلیمر و کاملا یکبار مصرف برای نگهداری و حفظ پسماندهای تیز و برنده و سرنگ‌های پزشکی، که پس از پرشدن تا خط نشانه، توسط درپوش کاملا پلمپ شده و سپس مطابق استاندارد امحا میشود. مواد به کار رفته امکان بازگشت سیفتی باکس به طبیعت را پس از دفع و سوزاندن فراهم می‌کند و کاملا برای محیط زیست بی‌خطر است.
سیفتی باکس ها عموما از مواد پلیمری مقاوم (مانند پلی‌پروپیلن) ساخته میشوند و باید نسبت به نفوذپذیری، ضربه، اعمال نیرو و نشتی پس از سقوط مقاوم باشند. این ظروف در حجم‌ها، اشکال مختلف (مکعب مستطیل، استوانه‌ای و …) و سایزهای گوناگون (از نوع جیبی برای پرستاران، مراکز سیار و آمبولانس‌ها تا مدلهای ظرفیت بالا برای بیمارستان‌ها و مراکز با پسماند زیاد) تولید میشوند.
روی سطح ظرف یک خط نشانه با عنوان Maximum Filling Line یا خط حداکثر ظرفیت وجود دارد که جهت ایمنی هرگز نباید سیفتی باکس ها را بیشتر از این خط پر کرد.
بهترین حالت برای نگهداری این ظروف قراردادن در جای خشک، دور از نور مستقیم آفتاب و بازه دمایی ۱۵ تا ۳۵ درجه سانتیگراد است.
این ظرف معمولا از نوعی پلاستیک مقاوم به اشکال مختلف (مکعب مستطیل و …) و توخالی ساخته میشوند. از دو قسمت درب و بدنه تشکیل شده و بر روی سطح بالایی خود، یک سوراخ به عنوان دهانه‌ی سیفتی باکس وجود دارد. از یک یا چند پین هم برای اطمینان از قفل شدن درب پس از پر شدن، استفاده میشود.
دفع پسماندها یکی از مهمترین چالش‌های کنترل عفونت در راستای حفظ سلامت کارکنان مراکز بهداشتی-درمانی است. برای جمع‌آوری و حمل ضایعات تیز و برنده نیاز به وسیله‌ای است که بتوان این اجسام را درون آن قرار داد بی‌آنکه به بیرون بریزند و یا مایعات درون آنها نشت کند. این ظروف باید به گونه‌ای طراحی شده باشند که به هنگام پرکردن و یا حمل آنها هیچ آسیبی به کاربر وارد نشود. همچنین باید قابل اتوکلاو کردن و داری ظاهری شکیل و بهداشتی باشند. بدنه‌ی سیفتی باکس ها نیز باید در برابر انواع ضربه‌ها مقاوم باشد.
بر اساس آنچه که امروزه در کشورهای پیشرفته و بخش عمده‌ای از کشورهای در حال توسعه به عنوان یک اصل شناخته شده است، کلیه‌ی سرنگ‌ها، سرسوزن‌ها، تیغ‌های جراحی و دیگر وسایل تیز و برنده استفاده شده، باید در مخزن‌هایی مقاوم در برابر سوراخ‌شدن قرار گیرند (که در ایران باید بر اساس تبصره ۲ ماده‌ی ۱۴ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی ساخته شوند).
طبق بخشنامه‌ی شماره ۲/۱۷۱۳۹/س در تاریخ ۸۲/۲/۱۳ استفاده از سیفتی باکس (ظروف نگهداری پسماندهای تیز و برنده) در کلیه واحدهای بهداشتی و درمانی اعم از خصوصی و دولتی، برحسب نیاز و میزان فعالیت از تاریخ ۸۲/۶/۱ الزامی شده است و باید عملی‌شدن این قضیه توسط واحدهای نظارت بر درمان پیگیری شود.
برای جمع‌آوری و حمل ضایعات تیز و برنده به وسیله‌ای ایمن و استاندارد نیاز است که بتوان این اجسام را درون آن قرار داد، بی‌آنکه به بیرون بریزد و یا مایعات درون آن به بیرون نشت کند. سیفتی باکس ها باید به گونه ای طراحی شوند که به هنگام دفع پسماند به درون این ظروف و یا حمل آنها هیچ آسیبی به کاربر وارد نشود. همچنین باید دارای قابلیت اتوکلاوشدن، ظاهری شکیل و بهداشتی و بدنه مقاوم در برابر ضربه و سقوط عمودی باشند.
براساس تبصره ۲ ماده ۱۴ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی:
وجود ظروف نگهداری پسماندهای تیز و برنده استاندارد (سیفتی باکس) در کلیه واحدهای بهداشتی و درمانی اعم از خصوصی و دولتی برحسب نیاز و میزان فعالیت از تاریخ ۸۲/۶/۱ طبق بخشنامه شماره ۲/۱۷۱۳۹/س مورخ ۸۲/۲/۱۳ الزامی شده است و می‌بایست عملی شدن این قضیه توسط واحدهای نظارت بر درمان پیگیری شود.
برای جمع‌آوری و حمل ضایعات تیز و برنده به وسیله‌ای ایمن و استاندارد نیاز است که بتوان این اجسام را درون آن قرار داد، بی‌آنکه به بیرون بریزد و یا مایعات درون آن به بیرون نشت کند. سیفتی باکس ها باید به گونه ای طراحی شوند که به هنگام دفع پسماند به درون این ظروف و یا حمل آنها هیچ آسیبی به کاربر وارد نشود. همچنین باید دارای قابلیت اتوکلاوشدن، ظاهری شکیل و بهداشتی و بدنه مقاوم در برابر ضربه و سقوط عمودی باشند. جهت مطالعه متن کامل استاندارد سیفتی باکس بر روی لینک ارائه شده کلیک نمایید.
درن (Drain) :
(به انگلیسی: Drain) وسیله‌ای متنوع جهت تخلیه ترشحات در انواع جراحی بوده و اساس کارش بمانند دستگاه ساکشن می‌باشد
درنها
برای کمک به تخلیه خون ، ترشحات و هوا از ناحیه عمل به منظور از بین بردن فضای مرده و تسریع در جوش خوردن دو لبه زخم و در نتیجه جلوگیری از تشکیل هماتوم و سرم بعد از عمل جراحی به کار می روند .
همچنین در پیش گیری از نکروز لبه های زخم و کاهش بالقوه آلودگی زخم و کاهش درد بعد از عمل و به حداقل رساندن آثار باقیمانه ( اسکار ) نقش اساسی دارد .
درنها به طور عمده به دو نوع عمده تقسیم می شوند : درنهای غیر فعال یا پاسیو و درنهای فعال یا اکتیو .
از درنهای پاسیو می توان پن روز ، کاروگیت ( لام شیاردار) ، Tتیوپ ، پنرز و … را نام برد که در عمل های جراحی ناحیه شکم ( برداشتن کیسه صفرا ، عمل جراحی بر روی کلیه و مثانه و … ) مورد استفاده قرار می گیرد .
از درنهای اکتیو ، درن هموواک برای اعمال جراحی ارتوپدی – اعصاب – ماستکتومی و چست تیوب برای جراحی های روی قفسه سینه را می توان نام برد .
درنها معمولاً از طریق سوراخی در پوست نزدیک خط انسزیون در محل عمل جراحی گذاشته می شوند و به وسیله نخ های غیر قابل جذب بخیه یا سنجاق استریل در محل خود ثابت می شوند ( درنهای پاسیو ) یا به دستگاه کانتینر جهت ایجاد فشار منفی وصل می گردند .(درنهای اکتیو)
مزایا
انواع درن ها
درن ها وسیله تخلیه هستند و مانند گاز و لوله پلاستیکی راهی برای خروج ترشحات یک زخم یا حفره بدن بوجود می آورند.با توجه به نحوه عملکرد درنها به انواع مختلف تقسیم می شوند:
درن با سیستم تخلیه ای بسته
درن با سیستم تخلیه ای باز
درن با سیستم تخلیه ای بسته
در این سیستم درن به یک محفظه متصل است که ترشحات به داخل آن ریخته می شود. به این طریق:
–از انتقال و سرایت عفونت از خارج به داخل خون پیشگیری می شود.
–ترشحات قابل اندازه گیری هستند.
در عمل های حساس نسبت به عفونت از قبیل جراحی های مغز و اعصاب-ستون فقرات و استخوان ها حتما از درن های سیستم تخلیه ای بسته استفاده می شود.
در جراحی هایی چون کله سیستکتومی نیز می توان برای اندازه گیری مقدار ترشح صفرا از این نوع درن استفاده نمود.
انواع درن با سیستم تخلیه ای بسته
درن مکش با خلا قابل حمل:
اگر بخواهیم درن ها را از این نظر دسته بندی کنیم ، می توانیم اشاره کنیم به درنی با نام های وکیوم هموواگ و درن رودن خوانده می شود. یک کاتتر پلاستیکی سوراخ شده است که به یک بگ استریل مخصوص مکش توسط خلا متصل می شود. می توان با استفاده از اتصال Y دو درن یا بیشتر را به یک بگ خلا متصل کرد.
لوله T:
لوله مخصوصی شبیه به تی انگلیسی که پس از عمل جراحی کله سیستکتومی در داخل مجرای صفراوی مشترک قرار داده می شود. گذاشتن Ttube اجازه می دهد که در مدت ۶-۱۰ روز پس از جراحی یعنی وقتی که درناژ طبیعی برقرار شود صفرا به داخل کیسه درناژ تخلیه شود.
درن با سیستم تخلیه ای باز
در این سیستم درن مستقیما با پانسمان در تماس است و صرفا برای ایجاد راهی جهت خروج ترشحات از زخم استفاده می شود.
این درن ها برای تخلیه ی غیرفعال ترشحاتی مانند خون-چرک و… از محل زخم های جراحی باز خصوصا در مواضعی که فشار مثبت بافتی یا عضلانی وجود دارد مانند یک ناودان موثر و مفید مورد استفاده قرار می گیرند. هنگام پانسمان نکات استریل باید رعایت گردد تا انتقال عفونت به حداقل برسد.
در این روش درن با پانسمان و گاز در تماس می‌باشد، در‌نتیحه احتمال ایجاد عفونت در آن به مقدار زیادی بالا خواهد بود.
انواع درن با سیستم تخلیه ای باز:
درن پن رز(Penrose drain ):
لوله ای مستطیل شکل لاستیکی که برای خارج کردن ترشحات محل عمل بکار می رود.
یک درن عمیقی است که غالبا این درن بوسیله بخیه ثابت و به کیسه درناژ متصل می شود. ممکن است از این درن بعد از جراحی های بزرگ شکمی استفاده شود.
درن شیاردار یا کاروگیت :
این درن شکلی شبیه به نیم دایره های آکاردئونی تکرار شونده در طول درن می باشد که این پستی و بلندی ها حالتی شبیه به ناودان هایی را ایجاد می کنند که منجر به خروج ترشحات می شوند.
عوارض درن:
از عوارض شایع درن ها در صورتی که بیش از زمان استاندارد در زخم بماند خود می تواند منجر به عفونت در بیمار و عوارض ناشی از عفونت ها شود.
بعد از جراحى به‌منظور تخلیه مایعات تجمع یافته در حفره صفاق مانند صفرا یا شیره پانکراس، یا براى تخلیه آبسه‌ها از درن استفاده مى‌شود. با به‌کار بردن درن پس از جراحی، میزان بروز عفونت شکم و محل زخم افزایش مى‌یابد.
درن‌هاى بزرگ و سخت ممکن است احشاء یا عروق مجاور را سوراخ کرده باعث ایجاد فیستول یا خونریزى گردند. از آنجائى که درنها سبب نشت از محل آناستوموز و تشکیل فیستول مى‌شوند، نباید آنها را در تماس با آناستوموزهاى روده قرار داد.
هموپریتوئن
هموپریتوئن بعد از جراحى – یک عارضه سریعاً پیش‌رونده و کشنده – معمولاً درنتیجه مشکلات در برقرارى هموستاز ایجاد مى‌شود. که در صورت وجود درن ها می توان از آن مطلع شد و گاهی این عارضه بر اثر خود درنها صورت می گیرد.
معمولاً ظرف ۲۴ ساعت بعد از جراحی، هموپریتوئن با تظاهرات هیپوولمی، مانند تاکى‌کاردی، کاهش فشارخون، کاهش برون ده ادراری، و انقباض عروق محیطى ایجاد مى‌شود.
با ادامهٔ خونریزى ممکن است قطر شکم افزایش یابد. تغییرات هماتوکریت معمولاً در ۶-۴ ساعت اول قابل توجه نمى‌باشد.
تشخیص‌هاى افتراقى افت سریع فشار خون پس از جراحى عبارتند از آمبولى ریه، دیس ریتمى قلبی، پنوموتوراکس، انفارکتوس میوکارد، و واکنش‌هاى آلرژیک شدید.
به‌محض رد سایر بیمارى‌ها باید حجم داخل عروق را با تزریق مایع افزایش داد. اگر فشار پائین یا سایر علامت‌ها رفع نشوند، بیمار را باید سریعاً جراحى مجدد نمود. طى جراحى باید خونریزى را متوقف کرده، لخته‌ها را تخلیه کرد و حفره صفاقى را با سالین شستشو داد.
درخشانی09158883221
شریان بند وسیله ای است که جریان خون را به طور کلی در دست و یا پا متوقف می کند.این وسیله ، آخرین چاره است وتنها وقتی از آن استفاده می شود که روشهای دیگر در کنترل خونریزی شکست خورده باشند.افراد با تجربه زمانی از شریان بند استفاده می کنند که وضعیت بسیار حاد است و برای نجات جان مصدوم باید از دست یا پای مجروح چشم پوشید .(به عبارتی باید دست و یا پا را فدای جان مصدوم کرد) شریان بند خونریزی شدیدی که جان مصدوم را درخطر قرار می دهد، متوقف می کند ، ولی غالباً باعث از بین رفتن عضوی می شودکه شریان بند به آن بسته شده است.خوشبختانه، اگر از روشهای دیگر کنترل خونریزی به طور صحیح استفاده شود خونریزی قطع شده و شریان بند به ندرت لازم می شود.
در مواردی که قطع شدگی ها، لبه صاف و منظمی داشته باشند، اغلب نیازی به استفاده از شریان بند نیست، بدین دلیل که اکثر رگهای خونی جراحت دیده، در اثر اسپاسم دیواره های ماهیچه ای شان منقبض می شوند. استفاده از بانداژهای ضخیم و چند لایه ای و پانسمان های فشارنده، برای کنترل اینگونه خونریزی ها مفید واقع می شود. البته در مواردی که قطع شدگی در اثر جراحات عمیق و کاری ایجاد می شود، براحتی خونریزی می کند.چرا که اینگونه جراحات مانع انقباض رگ می شوند. اینگونه قطع شدگی ها می توانند خونریزی را شدید تر کنند، لذا استفاده از شریان بند لازم می باشد. با این حال ،هیچگاه قبل از اعمال فشارمستقیم، بالا نگه داشتن عضو مجروح و شکسته این روشها، از شریان بند استفاده نکنید.
شریان بند فقط برای کنترل خونریزی جراحت های دست و پا کاربرد دارد. شریان بند را مستقیماً به زانو و آرنج نبندید. پهنای شریان بند باید بین 8-5 سانتی متر باشد. به غیر از شریان بند های صناعی می توانید با استفاده از دستمال و یا هر نوع پارچه مناسب و نرم یک شریان بند موقت درست کنید.
هیچگاه از سیم وطناب که ممکن است باعث بریدگی پوست مصدوم شود به عنوان شریان بند استفاده نکنید.
وقتی که شریان بند بسته شد، نباید آنرا شل و یا باز کرد. شل کردن شریان بند باعث باز شدن لخته های خون و شروع مجدد خونریزی می شود، مصدوم خون بیشتری را از دست می دهد وممکن است دچار شوک شود. از دیگر عوارض شل کردن و یا جابه جا کردن شریان بند شوک ناشی از شریان بند است. بافتهایی که شدیداً مجروح شده اند، مواد سمی و مضر ترشح میکنند که زیر محلی که شریان بند بسته شده جمع می شوند. اگر شریان بند شل و یا باز شود، این مواد خطرناک با غلظتی زیاد در سرتاسر بدن پخش می شوند. اگر شریان بند را جا به جا نکنید، احتمال نجات مصدوم بیشتر خواهد بود حتی اگر به قیمت از دست دادن دست یا پایش تمام شود.
از شریان بند بعنوان آخرین راه حل استفاده کنید. قطر آن باید به اندازه کافی پهن باشد تا پوست بدن مصدوم را نبرد.این وسیله فقط برای کنترل خونریزی جراحتهای موجود در دست وپا استفاده می شود ونباید آنرا روی مفاصل بست. پس از بستن شریان بند، نباید آنرا جا به جا کنید.
زمانی که مشغول بستن شریان بند هستید از همکار خود بخواهید که فشار مستقیم و فشار نقطه ای را اعمال کند. با این کار تا زمانی که شریان بند بسته می شود ، خونریزی تخفیف می یابد.
درخشانی09158883221
