انواع درن های جراحی

انواع درن های جراحی

 

درن‌ (Drain) :

(به انگلیسی: Drain)‏ وسیله‌ای متنوع جهت تخلیه ترشحات در انواع جراحی بوده و اساس کارش بمانند دستگاه ساکشن می‌باشد

 

درنها

برای کمک به تخلیه خون ، ترشحات و هوا از ناحیه عمل به منظور از بین بردن فضای مرده و تسریع در جوش خوردن دو لبه زخم و در نتیجه جلوگیری از تشکیل هماتوم و سرم بعد از عمل جراحی به کار می روند .

همچنین در پیش گیری از نکروز لبه های زخم و کاهش بالقوه آلودگی زخم و کاهش درد بعد از عمل و به حداقل رساندن آثار باقیمانه ( اسکار ) نقش اساسی دارد .

درنها به طور عمده به دو نوع عمده تقسیم می شوند : درنهای غیر فعال یا پاسیو و درنهای فعال یا اکتیو .

از درنهای پاسیو می توان پن روز ، کاروگیت ( لام شیاردار) ، Tتیوپ ، پنرز و … را نام برد که در عمل های جراحی ناحیه شکم ( برداشتن کیسه صفرا ، عمل جراحی بر روی کلیه و مثانه و … ) مورد استفاده قرار می گیرد .

 

 

 

 

 

 

از درنهای اکتیو ، درن هموواک برای اعمال جراحی ارتوپدی – اعصاب – ماستکتومی و چست تیوب برای جراحی های روی قفسه سینه را می توان نام برد .

 

 

 

درنها معمولاً از طریق سوراخی در پوست نزدیک خط انسزیون در محل عمل جراحی گذاشته می شوند و به وسیله نخ های غیر قابل جذب بخیه یا سنجاق استریل در محل خود ثابت می شوند ( درنهای پاسیو ) یا به دستگاه کانتینر جهت ایجاد فشار منفی وصل می گردند .(درنهای اکتیو)

 

 

مزایا

• جلوگیری از تجمع ترشحات (خونابه،چرک و سایر عوامل موثر در عفونت)
• جلوگیری از بوجود آمدن حفره هوایی (وجود فضای مرده)
• جهت نمونه گیری از ترشحات

 

انواع درن ها

درن ها وسیله تخلیه هستند و مانند گاز و لوله پلاستیکی راهی برای خروج ترشحات یک زخم یا حفره بدن بوجود می آورند.با توجه به نحوه عملکرد درنها به انواع مختلف تقسیم می شوند:

درن با سیستم تخلیه ای بسته
درن با سیستم تخلیه ای باز

درن با سیستم تخلیه ای بسته

در این سیستم درن به یک محفظه متصل است که ترشحات به داخل آن ریخته می شود. به این طریق:

–از انتقال و سرایت عفونت از خارج به داخل خون پیشگیری می شود.
–ترشحات قابل اندازه گیری هستند.

در عمل های حساس نسبت به عفونت از قبیل جراحی های مغز و اعصاب-ستون فقرات و استخوان ها حتما از درن های سیستم تخلیه ای بسته استفاده می شود.

در جراحی هایی چون کله سیستکتومی نیز می توان برای اندازه گیری مقدار ترشح صفرا از این نوع درن استفاده نمود.

 

انواع درن با سیستم تخلیه ای بسته

درن مکش با خلا قابل حمل:

اگر بخواهیم درن ها را از این نظر دسته بندی کنیم ، می توانیم اشاره کنیم به درنی با نام های وکیوم هموواگ و درن رودن خوانده می شود. یک کاتتر پلاستیکی سوراخ شده است که به یک بگ استریل مخصوص مکش توسط خلا متصل می شود. می توان با استفاده از اتصال Y دو درن یا بیشتر را به یک بگ خلا متصل کرد.

لوله  T:

لوله مخصوصی شبیه به تی انگلیسی که پس از عمل جراحی کله سیستکتومی در داخل مجرای صفراوی مشترک قرار داده می شود. گذاشتن  Ttube اجازه می دهد که در مدت ۶-۱۰ روز پس از جراحی یعنی وقتی که درناژ طبیعی برقرار شود صفرا به داخل کیسه درناژ تخلیه شود.

درن با سیستم تخلیه ای باز

در این سیستم درن مستقیما با پانسمان در تماس است و صرفا برای ایجاد راهی جهت خروج ترشحات از زخم استفاده می شود.

این درن ها برای تخلیه ی غیرفعال ترشحاتی مانند خون-چرک و… از محل زخم های جراحی باز خصوصا در مواضعی که فشار مثبت بافتی یا عضلانی وجود دارد مانند یک ناودان موثر و مفید مورد استفاده قرار می گیرند. هنگام پانسمان نکات استریل باید رعایت گردد تا انتقال عفونت به حداقل برسد.

در این روش درن با پانسمان و گاز در تماس می‌باشد، در‌نتیحه احتمال ایجاد عفونت در آن به مقدار زیادی بالا خواهد بود.

انواع درن با سیستم تخلیه ای باز:

درن پن رز(Penrose drain ):

لوله ای مستطیل شکل لاستیکی که برای خارج کردن ترشحات محل عمل بکار می رود.

یک درن عمیقی است که  غالبا این درن بوسیله بخیه ثابت و به کیسه درناژ متصل می شود. ممکن است از این درن بعد از جراحی های بزرگ شکمی استفاده شود.

درن شیاردار یا کاروگیت :

 

 

این درن شکلی شبیه به نیم دایره های آکاردئونی تکرار شونده در طول درن می باشد که این پستی و بلندی ها حالتی شبیه به ناودان هایی را ایجاد می کنند که منجر به خروج ترشحات می شوند.

 

عوارض درن:

از عوارض شایع درن ها در صورتی که بیش از زمان استاندارد در زخم بماند خود می تواند منجر به عفونت در بیمار و عوارض ناشی از عفونت ها شود.

بعد از جراحى به‌منظور تخلیه مایعات تجمع یافته در حفره صفاق مانند صفرا یا شیره پانکراس، یا براى تخلیه آبسه‌ها از درن استفاده مى‌شود. با به‌کار بردن درن پس از جراحی، میزان بروز عفونت شکم و محل زخم افزایش مى‌یابد.

درن‌هاى بزرگ و سخت ممکن است احشاء یا عروق مجاور را سوراخ کرده باعث ایجاد فیستول یا خونریزى گردند. از آنجائى که درن‌ها سبب نشت از محل آناستوموز و تشکیل فیستول مى‌شوند، نباید آنها را در تماس با آناستوموزهاى روده قرار داد.

 

هموپریتوئن

هموپریتوئن بعد از جراحى – یک عارضه سریعاً پیش‌رونده و کشنده – معمولاً درنتیجه مشکلات در برقرارى هموستاز ایجاد مى‌شود. که در صورت وجود درن ها می توان از آن مطلع شد و گاهی این عارضه بر اثر خود درنها صورت می گیرد.

معمولاً ظرف ۲۴ ساعت بعد از جراحی، هموپریتوئن با تظاهرات هیپوولمی، مانند تاکى‌کاردی، کاهش فشارخون، کاهش برون ده ادراری، و انقباض عروق محیطى ایجاد مى‌شود.

با ادامهٔ خونریزى ممکن است قطر شکم افزایش یابد. تغییرات هماتوکریت معمولاً در ۶-۴ ساعت اول قابل توجه نمى‌باشد.

 

تشخیص‌هاى افتراقى افت سریع فشار خون پس از جراحى عبارتند از آمبولى ریه، دیس ریتمى قلبی، پنوموتوراکس، انفارکتوس میوکارد، و واکنش‌هاى آلرژیک شدید.

به‌محض رد سایر بیمارى‌ها باید حجم داخل عروق را با تزریق مایع افزایش داد. اگر فشار پائین یا سایر علامت‌ها رفع نشوند، بیمار را باید سریعاً جراحى مجدد نمود. طى جراحى باید خونریزى را متوقف کرده، لخته‌ها را تخلیه کرد و حفره صفاقى را با سالین شستشو داد.

درخشانی09158883221